بر اساس قانون تملک آپارتمان‌ها، بخش‌هایی از ساختمان مشاع است و تمامی اهالی ساختمان در آن حق دارند.
طبق قانون تملک آپارتمان‌ها، بسیاری از بخش‌های یک ساختمان مشترک یا در اصطلاح مشاع هستند و مشاع بودن به معنای آن است که تمامی اعضای آپارتمان در آن نقش و سهمی مشترک دارند. مطابق ماده یک قانون تملک آپارتمان‌ها، مالکیت در آپارتمان‌های مختلف و محل‌های پیشه و سکنای یک ساختمان شامل دو قسمت مالکیت قسمت‌های اختصاصی و مالکیت قسمت‌های مشترک است.در رابطه با مشاع بودن قسمت‌های ساختمان در ماده ۲ این قانون گفته شده، قسمت‌های مشترک مذکور در این قانون عبارت از قسمت‌هایی از ساختمان است که حق استفاده از آن منحصر به یک یا چند آپارتمان یا محل پیشه مخصوص نبوده و به همه مالکان به نسبت قسمت اختصاصی آنها تعلق می‌گیرد. بهطور کلی قسمت‌هایی که برای استفاده اختصاصی تشخیص داده نشده یا در اسناد مالکیت ملک، اختصاصی یک یا چند نفر از مالکان تلقی نشده از قسمت‌ها مشترک محسوب می‌شود؛ مگر آن که تعلق آن به قسمت معینی بر طبق عرف و عادت محل مورد تردید نباشد.
بر اساس قانون، قسمت‌هایی از ساختمان است که تمامی مالکان حق استفاده از آن را دارند که شامل زمین زیربنا، خواه متصل به بنا باشد یا بنا به وسیله پایه روی آن قرار گرفته باشد، می‌شود. تاسیسات قسمت‌های مشترک از قبیل چاه آب، پمپ، منبع آب، مرکز حرارت و تهویه، انبار عمومی ساختمان، اتاق سرایدار در هر قسمت بنا که واقع شده باشد، آسانسور، چاه‌های فاضلاب، لوله‌ها از هر قبیل مانند لوله‌های فاضلاب، برق و تلفن، گذرگاه‌های شوت زباله، اسکلت ساختمان، تاسیسات مربوط به راه پله، وسایل تامینکننده روشنایی، تلفن، پشتبام و تاسیساتی که در پشتبام برای استفاده عمومی احداث شده، نمای خارجی ساختمان و محوطه ساختمان که جنبه استفاده عمومی دارد، مشاع هستند. همچنین پله‌های ورود به پشتبام و پله‌های ایمنی، در‌ها و پنجرهها، راهرو‌ها و پاگرد‌ها که در قسمت‌های غیر اختصاصی باشند و دیوار‌های حد فاصل بین قسمت‌های اختصاصی اگر جزو اسکلت ساختمان نباشند بین اهالی ساختمان مشترک هستند.
